کد مطلب:36715 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:161

آدمیان «دعا» را ابداع نكرده اند، بلكه این امر از تعلیمات و ابداعات خداوند است، اگر پیامبران به مردم نیاموخته بودند كه می توان خداوند را خواند، آدمیان به این طریقه راه نمی بردند: «این دعا هم بخشش و تعلیم توست» (مثنوی، دفتر دوم، 2449). لذا خداوند نه فقط به آدمیان اجازه داده است كه وی را بخوانند، بلكه ایشان را به این امر رغبت بخشیده است. هنگامی كه عارفان و از جمله مولوی می گویند كه دعا و اجابت آن، هر دو از خداوند است، به این معناست كه هم اجازه و فرمان دعا از خداوند است و هم شوقی كه آدمیان به سخن گفتن با وی دارند، هر دو، ساخته و خواسته خداوند است و البته اجابت هم، در دستان رئوف اوست.